Saya memang tahu, kerja waktu Ramadhan nie lebih berkat.. Tapi, seminggu dua sebelum Ramadhan pun, badan Saya dh start memberontak.. Memberontak camner?
Asik nak tidoooooooooo jer.. Tak boleh duduk, mesti terus mata jd berat.. Walaupun berdiri, tetap menguap.. Tengah dok berbual2 pun boleh jd mamai.. Aduyai...
Saya memang fed up betol bila jd camni.. Byk keje yg terbengkalai.. Macam mana nak siap keje kalau tengah2 dok menulis, tiba2 tersengguk. Tu ok lg, tengah tanda buku, sedar2 Saya dh komen baik punya.. "Ko elok sangat"
Hah..Giler cikgu tulis camtu dlm buku student?? Bala..
Memangla bulan Julai yg lepas sgt letih.. Mula2 dok plan berhari2 nk berhoneymoon untuk anniversary.. (Tp xjadi pun honeymoonnyer..) Pastu dh bz dgn aktiviti hari karnival sekolah. Selasa-Sabtu, straight 700am-530pm.. Jumaat tu extend sampai 700pm.. Mmg penat tahap gabanla badan nie.. Tu satu hal..
Time2 tu jgk byk masalah menimpa Cik Abg.. Bila dia stress, mahu nya Saya tak tumpang stress tu.. Kata bini mithali tak.. hohoho.. Tp, mmg stress betol... Terasa tegang urat2 badan nie.. Sampai terpaksa mengeluarkan duit untuk gie berurut ngan En Sidi terapi tulang belakang Saya sebab terperasan dah tak boleh berdiri lurus.. (Dulu first time perasan sakit gini la, detect slip disc tu..) So, taknak amik risiko sakit berulang, baik gie cegah dulu kan..
Waktu tu jugak, dok follow treatment utk dapat baby.. Wah wah... Banyak agenda dalam satu masa!! Mana badan tak marah.. Ye tak..
So, rasanya, 1 bulan tak cukup untuk recover semua stress dan ketegangan nie.. Dengan ketibaan Ramadhan + Olimpik la plk.. Masa berehat jd makin terhad.. Malam2 nk tgk games.. Awal pg dh sahur, terus ready utk ke sekolah.. Balik sekolah jela waktu nk baring2 jap...
Nak rehat2 jer.. Tak larat dah otak ngan badan nie..
Lepas raya, dhnak PMR, nk rehat2 lg... Treatment pn nk kena continue.. Duit nk kena ada.. Hoooo...Tu pn masalah jgk.. hahahahahahaaaa
Mana ada hidup yg xde masalah ye tak...
Semoga masalah2 berbangkit sekarang menjadi pemangkin kepada kebahagiaan masa hadapan yg tidak ternilai harganya...
Sekarang, saboor jela...
tata
No comments:
Post a Comment